მიწებზე ბარონულმა მფლობელობამ შექმნა ფეოდალიზმი, კოლონიურმა მიწების ჩამორთმევამ საძირკველი ჩაუყარა იმპერიების შექმნას, ადამიანების მიერ ადამიანების ფლობამ ფენომენელური სიმდიდრე შექმნა და მონათმფლობელური საზოგადეობების წაარმოუდგენელი სისასტიკე წარმოშვა. აქამდე წორედ აქტივების მფლობელთა ინტერესები განსაზღვრავენ თუ როგორ იმართება ჩვენი ეკონომიკა და როგორ არის ორგანიზებული ჩვენი რესურსები. საკუთრების კაპიტალისტური ურთიერთობები

„თითქოს“ პიროვნება დიდ სამყაროში  -რა იმალება მომხიბლავი ფასადის მიღმა სიცარიელე და ეგზისტენციური სასოწარკვეთა ‘’თითქოს’’/მოსაზღვრე სტრუქტურის მქონე  პიროვნების ძირითადი სიმპტომებია: რა არის და რატომ ხდება ეს?  1942 წელს ფსიქოანალიზის პოლონელ-ამერიკელმა უხუცესმა პიონერმა ჰელენ დოიჩმა (Helene Deutsch) დაწერა ეპოქალური ნაშრომი ფსიქიკური დაავადებისა და პიროვნულობის შესახებ სახელწოდებით: „ემოციური

“თითქოს“ პიროვნების  მახასიათებლებია შეუღწევადობის კედლით გარშემორტყმული სიცრუის და მოწყვლადობის შეგრძნება.  არაადაპტაციური პასუხები და დისასოციაციები უხვადაა მოცემული მაშინაც კი, როდესაც ადამიანი მიმზიდველ, მაგრამ მიუწვდომელ ხატ-სახეს გამოხატავს. ეს არის ფსიქეს (psyche) ის ასპექტი, რომელიც მოითხოვს სიყვარულს და ყურადღებას, თუმცა ატყუებს საკუთარ თავს და სხვებს, წარმოდგენების გამართვით და

იმედი – მნიშვნელოვანი ძალაა. მას შეუძლია დღევანდელი დღის ტვირთის შემსუბუქება და თუ ჩვენ გვჯერა, რომ ხვალინდელი დღე უკეთესი იქნება, ამჟამინდელ გაჭირვებას უკეთ ვიტანთ. თუმცა, ეს არის ის მაქსიმუმი, რასაც ჩვენთვის იმედს მოაქვს – რიგი უსიამოვნების შემსუბუქება. როდესაც, იმედის ბუნებას ვუღრმავდები, მასში რაღაც ტრაგიკულს ვხედავ. ჩვენ

თითოეული ჩვენგანი განსხვავებულად შეიგრძნობს სიყვარულს, თუმცა სიყვარულის ზოგი ასპექტი ერთი და იგივეა ჩვენი უდიდესი ნაწილისთვის. ჩვენ ვგრძნობთ, რომ ვუყვარვართ, როდესაც ჩვენს მიმართ იჩენენ ყურადღებას, მიმღებლობას, დაფასებას, სითბოს, როდესაც ჩვენ გვაძლევენ თავისუფლებას ვიცხოვროთ ჩვენს სიღრმისეულ მოთხოვნებთან და სურვილებთან ჰარმონიაში. ბავშვობაში ეს ყველაფერი ჩვენ ღირსების შეგრძნების და

“ნუ დაიჯერებთ, რომ მხოლოდ ის ხართ, რაც თქვენს შესახებ სხვების მიერ შექმნილ შეზღუდულ წარმოდგენას შეესაბამება” “მინდა, მიყვარდე მიჯაჭვულობის გარეშე, მესმოდეს შენი განსჯის გარეშე. მინდა ვიყო შენთან ერთად ისე, რომ პირად სივრცეში არ შემოგეჭრა. მინდა, დაგპატიჟო და არ ვიბრძანებლო. თუ მიგატოვებ, მინდა, სინდისი არ მქეჯნიდეს. მინდა

ჩემთან ურთიერთობისას ნუ მოტყუვდები. ნუ მოგატყუებს ჩემი ცრუ სახე, რომელიც ნიღაბია. დიახ, მე არაერთი ნიღაბი მაქვს და ძალიან მეშინია მათი მოხსნა. ჩემი არცერთი ნიღაბი არ მგავს მე, ნამდვილ-მეს. თავის მოჩვენება იმად, ვინც არ ხარ, ნამდვილი ხელოვნებაა და ეს ხელოვნება ჩემს მეორე-მედ იქცა, მაგრამ ნუ მოტყუვდები!

გაათავისუფლე შენი შინაგანი ბავშვი   ვინ ვარ სინამდვილეში? ვინაიდან ჩვენი ნამდვილი მე დიდი ხნის წინ დავთრგუნეთ, ცხოვრებისეულ გამოწვევებთან გამკლავება კი სოციუმზე მორგებულ ყალბ პიროვნებას მივანდეთ, ძნელი ხდება იმის გამორკვევა, თუ ვინა ვართ სინამდვილეში. ადრეული ბაშვობიდან მოყოლებული, ჩვენ ვიწყებთ კულტურის, ოჯახის, სოციუმისა და პედაგოგების მიერ მოწვდილი

ლილიტი მითოლოგიური ქალღმერთია, ბნელეთის  მაცდუნებელი დედოფალი. ფსიქოლოგიაში მისი არქეტიპი სექსუალურობასა და ქალის ველურ, თავისუფალ ბუნებას განასახიერებს.ლილიტი   არა მხოლოდ ებრაულ, შუმერულ და არაბულ მითოლოგიაში გვხვდება, არამედ ძველ აღთქმაშიც  არის მოხსენიებული.გადმოცემის თანახმად იგი ადამის პირველი ცოლი იყო, რომელიც მის  მსგავსად მიწისაგან შეიქმნა. მაგრამ ლილიტმა ვერ აიტანა ადამის

არქეტიპების ცნება ფსიქოლოგიაში იუნგმა შემოიტანა  და მათში  ის ქვეცნობიერში ჩადებულ კაცობრიობის კოლექტიურ გამოცდილებას მოიაზრებდა. ქვეცნობიერი კი ის ადგილია, სადაც ჩვენი განდევნილი განცდები, უარყოფილი და აკრძალული სურვილები იყრიან თავს და ფარულად, ძლიერ ზეგავლენას ახდენენ ჩვენზე. ბნელი და ნათელი, ძლიერი და სუსტი, კეთილი და ბოროტი: სამყაროს ურთიერთდაპირისპირებული